Protestanlık

Protestanlık

Protestanlık, 16. yüzyılda bir reform hareketi olarak doğmuş ve İncil’in özüne dönüşü amaçlayan bir harekettir. Kilise içindeki uygulama ve öğretileri, İncil’e dayalı bir bakış açısıyla ele almayı ve buna göre yaşamayı hedefler.

John Wycliffe (1330-1384) ve John Huss (1369-1415) gibi teologlar, Kilise’deki yanlışlıklara dikkat çekmeye çalışmışlardır. Ancak, 1517 yılında Martin Luther’in Wittenberg’deki kilisenin kapısına 95 Tez’i çakmasıyla Reform hareketi ve Protestanlık (protesto anlamına gelir) resmi olarak başlamıştır.

Protestanlığın şekillenen temel öğretileri, kısaca şu şekildedir:

Kutsal Kitap’ın otoritesi: Kutsal Kitap (Eski ve Yeni Ahit, Tevrat, Zebur, Peygamberlerin Sözleri ve İncil) Tanrı’nın Kelamı olarak kabul edilir ve inançta tek otorite olarak görülür.

İbadet ve Kilise: Kilise, bir bina değil, iman edenlerin oluşturduğu topluluktur. İbadet hem kişisel hem de toplu olarak yapılır ve Tanrı ile bireysel bir ilişkiyi hedefler. Bu bağlamda topluluk halinde ilahiler söylenir ve dualar edilir.

İnsanın kurtuluşu: İnsanlar yalnızca İsa Mesih’e iman ve Tanrı’nın lütfu aracılığıyla sonsuz yaşama kavuşabilir. İsa Mesih’in çarmıhta ölümü, adına iman edenlerin günahlarının kefaretidir. İnsanın kendi çabaları, iyi amelleri veya ibadeti, sonsuz yaşam için yeterli değildir.

Ruhban sınıfı ve hiyerarşi: Protestan kiliselerde pastörlük daha eşitlikçi bir anlayışla yürütülür. Kilise hizmetkârları, ruhsal sorumluluk ve yetkilere sahiptir, ancak bu yetkiler topluluğa hizmet etmek amacıyla kullanılır. Protestan kiliseleri merkezi bir yapıya bağlı değildir; İsa Mesih Kilise’nin başı ve tek yetki makamıdır. Pastörler, Kutsal Ruh’un yönlendirmesi ve topluluğun onayıyla seçilir.

Protestanlığın temel öğretileri arasında “Sola Scriptura” (Sadece Kutsal Kitap), “Sola Fide” (Sadece İman), “Sola Gratia” (Sadece Lütuf), “Solus Christus” (Sadece Mesih), ve “Soli Deo Gloria” (Yalnız Tanrı’ya Şan) bulunmaktadır.

Protestanlık
Başa dön